نگاهی به تاریخچه تقسیمات کشوری در ایران

بر اساس اخرین تقسیمات اداری کشور ایران از 31استان، 382 شهرستان، 951 بخش، 1113 شهر و 2465 دهستان تشکیل شده است .  ایران تا قبل از برقراری حکومت مشروطه فاقد تقسیمات کشوری بوده و طبق اولین قانون تقسیمات کشوری که در سال 1286 ه.ش به تصویب رسید، ایران به چهار ایالت"اذربایجان" ، "فارس"، "خراسان" و "کرمان و بلوچستان" تقسیم و هر ایالت به چند ولایت حاکم نشین و هر ولایت به چند بلوک نایب الحکومه نشین تقسیم می شد.

در سال 1287 این تقسیمات شامل 4 ایالت، 38 ولایت و 137 بلوک تثبیت گردیده و از سال 1290 ولایات ایران به حکومتهای درجه اول و دوم تقسیم و تا سال 1316 با تغییراتی جزئی همانگونه باقی ماند.

در سال ۱۳۱۶ خورشیدی با تصویب قانون جدید تقسیمات کشوری، ایران به ۱۰ استان و ۴۹ شهرستان تقسیم شد.با تغییرات و اصلاحات اجتناب ناپذیری که به مرور زمان در تقسیمات کشوری ایران بوجود امد، این تقسیمات به تقسیمات دیگری مانند فرمانداری کل نیز تفکیک گردید. بطور مثال در سال 1340 تقسیمات کل شامل 13 استان و 5 فرمانداری کل و در سال 1350 شامل 14 استان، 8 فرمانداری کل و 151 شهرستان بوده است.

 به مرور زمان با ایجاد استان‌های جدید، تعداد استان‌های ایران افزایش یافت. برای مدت‌های مدیدی پس از پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷)، ایران همچنان دارای ۲۴ استان بود.

در سال ۱۳۷۲ استان اردبیل از استان آذربایجان شرقی جدا شد. همچنین استان قم در سال ۱۳۷۴ از استان تهران جدا شد و قزوین در سال ۱۳۷۳ از استان زنجان جدا و به استان تهران پیوست و در سال ۱۳۷۶ به استان قزوین مبدل شد. پس از آن گلستان از مازندران جدا شدند و در سال ۱۳۸۳، استان خراسان به سه استان: خراسان جنوبی، خراسان شمالی و خراسان رضوی تقسیم شد و در تاریخ ۲/۴/۱۳۸۹ با تایید مجلس شورای اسلامی استان تهران به دو استان تهران و البرز تقسیم شد. به این ترتیب اکنون ایران از ۳۱ استان تشکیل شده‌است.